Περπάτημα και αλλαγή ραδιοφωνικών σταθμών με απώτερο στόχο ένα ωραίο τραγούδι για να συνοδέψει τη βόλτα. Ξάφνου μια φωνή γνώριμη, χαρακτηριστική, μελωδική και βελούδινη κάνει το χέρι να σταματήσει το ψάξιμο. Οι στίχοι του τραγουδιού γνωστοί, αλλά η συγκεκριμένη φωνή δεν είναι ταυτισμένη με τραγούδια όπως «ο Μπάρμπας μου ο Παναής». Όταν ήρθε στα χέρια μου ο πρώτος δίσκος της Βικτωρίας Ταγκούλη σε μουσική Χρίστου Θεοδώρου, συνειδητοποίησα ότι δεν είχα λαθέψει.
Κάποιες φωνές έχουν το χάρισμα να δίνουν διαφορετική απόχρωση σε τραγούδια που είναι ταυτισμένα με συγκεκριμένες ερμηνείες, όπως τα λαϊκά-ρεμπέτικα. Ο «Μπάρμπας μου ο Παναής» είναι βασισμένο σε στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, που πρωτο-μελοποιήθηκε από το Γιώργο Στεφανάκη και τραγουδήθηκε από το Μιχάλη Ζαμπέτα. Ο Χρίστος Θεοδώρου μελοποίησε εκ νέου το τραγούδι αυτό και με λιτότητα στην ενορχήστρωση, αφήνοντας ένα πιάνο και ένα ακορντεόν να συνομιλούν και τη φωνή της Ταγκούλη να ανασαίνει τους στίχους, πέτυχε ένα γοητευτικό αποτέλεσμα. Το συναίσθημα που βγάζει το παίξιμο της σολίστ Άννας Λάκη στο ακορντεόν σε ένα κρεσέντο του τραγουδιού και της ερμηνείας κάνει το τραγούδι ένα από πιο δυνατά στο δίσκο.
Έναν δίσκο με έντεκα μικρά διαμάντια, που δημιουργούν ένα καμβά των εσωτερικών αναζητήσεων και συναισθημάτων των ανθρώπων, ερμηνευμένα από τη Βικτωρία Ταγκούλη. Δεν πρόκειται για άλλο ένα δίσκο με ιστορίες αγάπης ή καθημερινότητας. Τα τραγούδια που επέλεξαν συνθέτης και ερμηνεύτρια ασχολούνται με την ψυχή των ανθρώπων, την οποία και καταφέρνουν να αγγίξουν.
Ο Χρίστος Θεοδώρου πλέκει με περίσσια αγάπη και μεράκι αχνιστές νότες τις οποίες ενορχηστρώνει με ένα πιάνο, ένα ακορντεόν, ένα μπάσο, κρουστά, ένα σοπράνο σαξόφωνο, ένα φλάουτο και ένα κλαρινέτο, δημιουργώντας ένα χορταστικό ακουστικό αποτέλεσμα. Επιλέγει να παίξουν βιρτουόζοι μουσικοί, όπως η Άννα Λάκη, ο Sam Marlieri, η Άννα Παπουτσή, ο Γιώργος Πολίτης και ο ίδιος κάθεται στο πιάνο με τα βελούδινα δάχτυλά του συνθέτης, μαέστρος και μουσικός.
Η περίπτωση της Βικτωρίας Ταγκούλη είναι ιδιαίτερη. Δε συναντάς συχνά σοπράνο τραγουδίστριες να μπορούν άνετα να κινούνται σε διάφορα είδη τραγουδιού και συνάμα να αλλάζουν ρόλους χωρίς να κουράζουν. Η θητεία της στη Σπείρα Σπείρα του Σταμάτη Κραουνάκη για περίπου 8 χρόνια και η συμμετοχή της σε παραστάσεις όπως τα «Εγκλήματα κι εγκλήματα» του Α. Στρίνμπεργκ, το μονόπρακτο μιούζικαλ «Προς κατεδάφιση» του Tenessee Williams και τη «Φουρκέτα» της Ελένης Γκεσούκα, την προίκισαν με θεατρικότητα και τα κατάλληλα εφόδια για να εμπλουτίσει τις ερμηνείες της ώστε να ξεφύγουν από ένα απλά καλό επίπεδο. Η γλυκάδα της φωνής της, σε συνδυασμό με την τεχνική της κατάρτιση, και την έκταση της σε κερδίζουν σαν τις σειρήνες του Ομήρου. Όσοι την είχαν απολαύσει σε αυτές τις παραστάσεις περιμένανε υπομονετικά τον πρώτο της προσωπικό δίσκο, που δε θα μπορούσε να είναι αντιπροσωπευτικότερος. Η χημεία της με το Χρίστο Θεοδώρου είναι εκρηκτική και αποτελεί συνταγή επιτυχίας.
Απολαμβάνουμε έναν υπέροχο δίσκο, με τραγούδια τρυφερά όπως τα «Φτερά του Έρωτα», με τραγούδια πικάντικα όπως η «Ζημιά» και το «Κόκκινο Ποτό», με τραγούδια ιδιαίτερα όπως «Κι έπινα μέσα από τα χείλη σου» (σε ποίηση Ναπολέων Λαπαθιώτη) και «τα Γιασεμιά» (σε ποίηση Κωστή Παλαμά). Οι στίχοι των Χρήστου Κανελλόπουλου, Μαρίας Θεοδώρου, Γιώργου Σαχίνη, Διαμαντή Γκιζιώτη και Γρηγόρη Χατζάκη είναι εικονοκλαστικοί και λυρικοί, ζωγραφίζουν πίνακες αισθήσεων και παραισθήσεων.
Η δύναμη και η επιρροή αυτού του δίσκου μπορεί να περιγραφεί από το τραγούδι «Κι έπινα μέσα από τα χείλη σου», σε μια ίσως σουρεαλιστική παρομοίωση.
«Και τα χέρια σου πλεκόντουσαν στο κορμί μου γύρω γύρω
Κι έπινα μέσα απ’ τα χείλια σου γλυκιάν άχνα σαν το μύρο
Και σταλάζαν απ’ τα χείλια σου γλυκά τα λόγια σαν τα μύρα
Κι ήταν άσπρο το κρεβάτι μας, κι οι μπερντέδες σαν πορφύρα…»
Χρίστος Θεοδώρου- Βικτωρία Ταγκούλη, (A)
Virus Music 2009¨
Πηγή: in2life
Κάποιες φωνές έχουν το χάρισμα να δίνουν διαφορετική απόχρωση σε τραγούδια που είναι ταυτισμένα με συγκεκριμένες ερμηνείες, όπως τα λαϊκά-ρεμπέτικα. Ο «Μπάρμπας μου ο Παναής» είναι βασισμένο σε στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, που πρωτο-μελοποιήθηκε από το Γιώργο Στεφανάκη και τραγουδήθηκε από το Μιχάλη Ζαμπέτα. Ο Χρίστος Θεοδώρου μελοποίησε εκ νέου το τραγούδι αυτό και με λιτότητα στην ενορχήστρωση, αφήνοντας ένα πιάνο και ένα ακορντεόν να συνομιλούν και τη φωνή της Ταγκούλη να ανασαίνει τους στίχους, πέτυχε ένα γοητευτικό αποτέλεσμα. Το συναίσθημα που βγάζει το παίξιμο της σολίστ Άννας Λάκη στο ακορντεόν σε ένα κρεσέντο του τραγουδιού και της ερμηνείας κάνει το τραγούδι ένα από πιο δυνατά στο δίσκο.
Έναν δίσκο με έντεκα μικρά διαμάντια, που δημιουργούν ένα καμβά των εσωτερικών αναζητήσεων και συναισθημάτων των ανθρώπων, ερμηνευμένα από τη Βικτωρία Ταγκούλη. Δεν πρόκειται για άλλο ένα δίσκο με ιστορίες αγάπης ή καθημερινότητας. Τα τραγούδια που επέλεξαν συνθέτης και ερμηνεύτρια ασχολούνται με την ψυχή των ανθρώπων, την οποία και καταφέρνουν να αγγίξουν.
Ο Χρίστος Θεοδώρου πλέκει με περίσσια αγάπη και μεράκι αχνιστές νότες τις οποίες ενορχηστρώνει με ένα πιάνο, ένα ακορντεόν, ένα μπάσο, κρουστά, ένα σοπράνο σαξόφωνο, ένα φλάουτο και ένα κλαρινέτο, δημιουργώντας ένα χορταστικό ακουστικό αποτέλεσμα. Επιλέγει να παίξουν βιρτουόζοι μουσικοί, όπως η Άννα Λάκη, ο Sam Marlieri, η Άννα Παπουτσή, ο Γιώργος Πολίτης και ο ίδιος κάθεται στο πιάνο με τα βελούδινα δάχτυλά του συνθέτης, μαέστρος και μουσικός.
Η περίπτωση της Βικτωρίας Ταγκούλη είναι ιδιαίτερη. Δε συναντάς συχνά σοπράνο τραγουδίστριες να μπορούν άνετα να κινούνται σε διάφορα είδη τραγουδιού και συνάμα να αλλάζουν ρόλους χωρίς να κουράζουν. Η θητεία της στη Σπείρα Σπείρα του Σταμάτη Κραουνάκη για περίπου 8 χρόνια και η συμμετοχή της σε παραστάσεις όπως τα «Εγκλήματα κι εγκλήματα» του Α. Στρίνμπεργκ, το μονόπρακτο μιούζικαλ «Προς κατεδάφιση» του Tenessee Williams και τη «Φουρκέτα» της Ελένης Γκεσούκα, την προίκισαν με θεατρικότητα και τα κατάλληλα εφόδια για να εμπλουτίσει τις ερμηνείες της ώστε να ξεφύγουν από ένα απλά καλό επίπεδο. Η γλυκάδα της φωνής της, σε συνδυασμό με την τεχνική της κατάρτιση, και την έκταση της σε κερδίζουν σαν τις σειρήνες του Ομήρου. Όσοι την είχαν απολαύσει σε αυτές τις παραστάσεις περιμένανε υπομονετικά τον πρώτο της προσωπικό δίσκο, που δε θα μπορούσε να είναι αντιπροσωπευτικότερος. Η χημεία της με το Χρίστο Θεοδώρου είναι εκρηκτική και αποτελεί συνταγή επιτυχίας.
Απολαμβάνουμε έναν υπέροχο δίσκο, με τραγούδια τρυφερά όπως τα «Φτερά του Έρωτα», με τραγούδια πικάντικα όπως η «Ζημιά» και το «Κόκκινο Ποτό», με τραγούδια ιδιαίτερα όπως «Κι έπινα μέσα από τα χείλη σου» (σε ποίηση Ναπολέων Λαπαθιώτη) και «τα Γιασεμιά» (σε ποίηση Κωστή Παλαμά). Οι στίχοι των Χρήστου Κανελλόπουλου, Μαρίας Θεοδώρου, Γιώργου Σαχίνη, Διαμαντή Γκιζιώτη και Γρηγόρη Χατζάκη είναι εικονοκλαστικοί και λυρικοί, ζωγραφίζουν πίνακες αισθήσεων και παραισθήσεων.
Η δύναμη και η επιρροή αυτού του δίσκου μπορεί να περιγραφεί από το τραγούδι «Κι έπινα μέσα από τα χείλη σου», σε μια ίσως σουρεαλιστική παρομοίωση.
«Και τα χέρια σου πλεκόντουσαν στο κορμί μου γύρω γύρω
Κι έπινα μέσα απ’ τα χείλια σου γλυκιάν άχνα σαν το μύρο
Και σταλάζαν απ’ τα χείλια σου γλυκά τα λόγια σαν τα μύρα
Κι ήταν άσπρο το κρεβάτι μας, κι οι μπερντέδες σαν πορφύρα…»
Χρίστος Θεοδώρου- Βικτωρία Ταγκούλη, (A)
Virus Music 2009¨
Αναρτήσεις
